Mijn eerste weekend; fantastisch
Blijf op de hoogte en volg Lisanne
22 April 2013 | Brazilië, Belo Horizonte
Dag lieve mensen,
Het is hier nu twaalf uur 's nachts maar ik toch nog even typen wat ik vandaag en vooral vanavond heb meegemaakt omdat het nu nog vers in mijn geheugen zit ;)
Vrijdag en zaterdag waren hele rustige dagen. Vrijdag ben ik met Elizabeth naar het centrum van Belo Horizonte geweest. Ik vond het centrum vooral behoorlijk vies. Overal waar je keek was wel een vorm van armoede. Mensen die op karton sliepen, wanhopige mensen die armbandjes probeerde te verkopen of gehandicapten die om geld vroegen. Onwijs pijnlijk om te zien natuurlijk.
Ik vraag me bij mensen in deze situaties altijd af hoe ze in zo'n afschuwelijke situatie terecht zijn gekomen. Is het altijd zo geweest of is er een goede tijd geweest maar zijn ze helemaal afgedwaald en het leven kwijt geraakt?
Terwijl wij in de stad liepen werden wij natuurlijk wel raar aangekeken want voor de mensen hier zijn wij meiden met blauwe ogen: 'exotisch' ;) best grappig wel.
Gisteren was een dag met films, spelletjes en relaxen dus niet heel bijzonder.
Maar vandaag (zondag) was een dag die heel bijzonder eindigde. Vanmiddag waren we uitgenodigd voor een bbq van de kerk hier in de buurt. De mensen waren zo aardig daar, echt onwijs leuk. Een Braziliaan die Charles heet, zoals prince Charles zei hij, wilde ons wel naar huis rijden. Echt waar, wat een achtbaan!!! Wij als Nederlander en Belg zijn niks gewend qua heuvels. De wegen hier zijn erg steil en naar beneden gaan is dus best eng. Want we hebben hier niet over een klein stukje omlaag maar over een kilometer lang gewoon mega steil naar beneden. Dus terwijl wij echt half gillend op de achterbank zaten zei Charles: ooh, jullie Nederlanders zijn bang? Dus jullie zouden niet willen dat ik nu bijvoorbeeld de rem los liet?? Op dat moment liet hij twee seconden de rem los waar we nog harder gingen en wij gillen natuurlijk!! Volgens mij waren wij goed vermaak voor de andere Brazilianen in de bus ;)
'S avonds gingen we naar de kerk en daar, vlak voor de dienst begon, werd ons medegedeeld dat we ons nog even moesten voorstellen op het podium en vertellen waarom we in Brazilië waren. Haha dat wisten wij niet, maar dat ging prima met onze tolk erbij. Ik begon het voorstellen met Ola! Dus ik kon niet meer bij ze stuk.
Tijdens de preek vroeg iemand of we even bij de kinderen wilden kijken. Die waren zo lief! Ze hadden allerlei vragen aan ons. Bijvoorbeeld: hoe kan God overal op de wereld zijn, ook in Nederland? Elizabeth had daar het leuke antwoord op: God heeft ons allemaal gemaakt en woont daarom in iedereens hart, dus ook in die van ons in Nederland.
We hebben hele leuke foto's met de kinderen maar die zal ik morgen hier bijvoegen en op facebook zetten. In ieder geval was iedereen zo lief in de kerk. Ik ben helemaal plat geknuffeld, wat een liefde!
Tot slot een prachtig gesprek. Hier in dit huis woont sinds een paar weken een Braziliaanse vrouw die Michelle heet. Ik heb haar al eens genoemd. Zijn is zo'n onwijs lieve vrouw, dat kan je je bijna niet voorstellen. Zij ziet de innerlijke schoonheid van mensen en weet je echt tot op je ziel te raken. Ze is een echte troost voor me geweest deze week, als ik heimwee had of dingen moeilijk vond. Echt waar, een fantastisch mens. Net had ik weer zo'n bijzonder gesprek met haar en toevallig kwamen we op het weekend Rio de Janeiro dat Elizabeth en ik samen willen gaan doen. Ik vertelde haar dat ik niet weet of ik wil gaan omdat ik me niet helemaal veilig voel, gewoon als twee meisjes naar Rio. Elizabeth is daar veel sterker in als ik. Michelle kwam met het super idee om het Youth with a Mission huis in Rio te vragen of wij daar een nacht konden logeren. Dat lijkt mij super, want dan slaap je in ieder geval ergens waar je zeker weet dat je veilig bent. En toen zei ze dat ze al langere tijd weer naar Rio wil gaan en dat ze heel graag mee zou willen. Dit vond ik natuurlijk super! Ik heb het gelijk aan Elizabeth gevraagd en zij vond het ook een top idee omdat Michelle zo'n fantastisch mens is. Dus ik was gelijk blij want met haar erbij als Braziliaanse weet ik zeker dat het goed gaat komen. Maar toen vertelde ze dat ze haar baan moest opzeggen als ze hier in dit huis full time mee wilde kunnen draaien. En dat ze dat ook gedaan heeft omdat ze echt voelde dat dit Gods plan was voor haar leven, om hier te helpen. Wij zien ook echt, hoe zij met de mensen hier omgaat dat ze echt op haar plek zit. Maar geen baan brengt natuurlijk geld problemen. Ze heeft gelukkig wel een paar vaste klussen maar elke maand komt ze wat tekort. Maar ze vertelde, met tranen in haar ogen, dat ze dat in Gods handen legt, elke maand opnieuw, en dat het elke keer goed komt. Wat een sterke vrouw!
Ik zou dat niet aankunnen; mijn baan opzeggen en dan in zoveel onzekerheid zitten. Maar ze zei dus dat ze misschien niet naar Rio kan vanwege de bus reis. Deze is 200 real (100 euro) en dat heeft ze deze maand niet. Maar ze zei: if God wants me to join you, it will be ok. Het was zo'n ontroerend gesprek.
Ik zie dat mijn blog al erg lang is, maar ik kan gewoon amper beschrijven wat voor kracht deze jonge vrouw uitstraalt en wat voor een licht ze voor anderen is. Wij bidden in ieder geval dat het goed komt met het geld voor de reis, voor wie ook geloven in de kracht van gebed, kunnen misschien ook meebidden want ik zou zo graag zien dat ze mee ging. Voor onze veiligheid maar zeker ook omdat we haar een weekendje weg enorm gunnen.
Poeh wat een verhaal heb ik weer. Ik dacht dat dit een korte zou worden, haha misschien moet ik schrijfster worden in plaats van verloskundige want ik schrijf maar door ;)
Ik begin steeds gelukkiger te worden op deze plek. Ondanks de armoede die ik overal zie, is de liefde van de mensen echt overweldigend. Iets waar Nederlanders echt nog wel wat van zouden kunnen leren en ik dus ook.
Iedereen bedankt weer voor de leuke reacties, het maakt me echt blij als ik ze lees.
Tot de volgende blog!
Liefs Lisanne
Ps: foto's van de laatste dagen komen snel, ik verzamel ze nog ;)
Het is hier nu twaalf uur 's nachts maar ik toch nog even typen wat ik vandaag en vooral vanavond heb meegemaakt omdat het nu nog vers in mijn geheugen zit ;)
Vrijdag en zaterdag waren hele rustige dagen. Vrijdag ben ik met Elizabeth naar het centrum van Belo Horizonte geweest. Ik vond het centrum vooral behoorlijk vies. Overal waar je keek was wel een vorm van armoede. Mensen die op karton sliepen, wanhopige mensen die armbandjes probeerde te verkopen of gehandicapten die om geld vroegen. Onwijs pijnlijk om te zien natuurlijk.
Ik vraag me bij mensen in deze situaties altijd af hoe ze in zo'n afschuwelijke situatie terecht zijn gekomen. Is het altijd zo geweest of is er een goede tijd geweest maar zijn ze helemaal afgedwaald en het leven kwijt geraakt?
Terwijl wij in de stad liepen werden wij natuurlijk wel raar aangekeken want voor de mensen hier zijn wij meiden met blauwe ogen: 'exotisch' ;) best grappig wel.
Gisteren was een dag met films, spelletjes en relaxen dus niet heel bijzonder.
Maar vandaag (zondag) was een dag die heel bijzonder eindigde. Vanmiddag waren we uitgenodigd voor een bbq van de kerk hier in de buurt. De mensen waren zo aardig daar, echt onwijs leuk. Een Braziliaan die Charles heet, zoals prince Charles zei hij, wilde ons wel naar huis rijden. Echt waar, wat een achtbaan!!! Wij als Nederlander en Belg zijn niks gewend qua heuvels. De wegen hier zijn erg steil en naar beneden gaan is dus best eng. Want we hebben hier niet over een klein stukje omlaag maar over een kilometer lang gewoon mega steil naar beneden. Dus terwijl wij echt half gillend op de achterbank zaten zei Charles: ooh, jullie Nederlanders zijn bang? Dus jullie zouden niet willen dat ik nu bijvoorbeeld de rem los liet?? Op dat moment liet hij twee seconden de rem los waar we nog harder gingen en wij gillen natuurlijk!! Volgens mij waren wij goed vermaak voor de andere Brazilianen in de bus ;)
'S avonds gingen we naar de kerk en daar, vlak voor de dienst begon, werd ons medegedeeld dat we ons nog even moesten voorstellen op het podium en vertellen waarom we in Brazilië waren. Haha dat wisten wij niet, maar dat ging prima met onze tolk erbij. Ik begon het voorstellen met Ola! Dus ik kon niet meer bij ze stuk.
Tijdens de preek vroeg iemand of we even bij de kinderen wilden kijken. Die waren zo lief! Ze hadden allerlei vragen aan ons. Bijvoorbeeld: hoe kan God overal op de wereld zijn, ook in Nederland? Elizabeth had daar het leuke antwoord op: God heeft ons allemaal gemaakt en woont daarom in iedereens hart, dus ook in die van ons in Nederland.
We hebben hele leuke foto's met de kinderen maar die zal ik morgen hier bijvoegen en op facebook zetten. In ieder geval was iedereen zo lief in de kerk. Ik ben helemaal plat geknuffeld, wat een liefde!
Tot slot een prachtig gesprek. Hier in dit huis woont sinds een paar weken een Braziliaanse vrouw die Michelle heet. Ik heb haar al eens genoemd. Zijn is zo'n onwijs lieve vrouw, dat kan je je bijna niet voorstellen. Zij ziet de innerlijke schoonheid van mensen en weet je echt tot op je ziel te raken. Ze is een echte troost voor me geweest deze week, als ik heimwee had of dingen moeilijk vond. Echt waar, een fantastisch mens. Net had ik weer zo'n bijzonder gesprek met haar en toevallig kwamen we op het weekend Rio de Janeiro dat Elizabeth en ik samen willen gaan doen. Ik vertelde haar dat ik niet weet of ik wil gaan omdat ik me niet helemaal veilig voel, gewoon als twee meisjes naar Rio. Elizabeth is daar veel sterker in als ik. Michelle kwam met het super idee om het Youth with a Mission huis in Rio te vragen of wij daar een nacht konden logeren. Dat lijkt mij super, want dan slaap je in ieder geval ergens waar je zeker weet dat je veilig bent. En toen zei ze dat ze al langere tijd weer naar Rio wil gaan en dat ze heel graag mee zou willen. Dit vond ik natuurlijk super! Ik heb het gelijk aan Elizabeth gevraagd en zij vond het ook een top idee omdat Michelle zo'n fantastisch mens is. Dus ik was gelijk blij want met haar erbij als Braziliaanse weet ik zeker dat het goed gaat komen. Maar toen vertelde ze dat ze haar baan moest opzeggen als ze hier in dit huis full time mee wilde kunnen draaien. En dat ze dat ook gedaan heeft omdat ze echt voelde dat dit Gods plan was voor haar leven, om hier te helpen. Wij zien ook echt, hoe zij met de mensen hier omgaat dat ze echt op haar plek zit. Maar geen baan brengt natuurlijk geld problemen. Ze heeft gelukkig wel een paar vaste klussen maar elke maand komt ze wat tekort. Maar ze vertelde, met tranen in haar ogen, dat ze dat in Gods handen legt, elke maand opnieuw, en dat het elke keer goed komt. Wat een sterke vrouw!
Ik zou dat niet aankunnen; mijn baan opzeggen en dan in zoveel onzekerheid zitten. Maar ze zei dus dat ze misschien niet naar Rio kan vanwege de bus reis. Deze is 200 real (100 euro) en dat heeft ze deze maand niet. Maar ze zei: if God wants me to join you, it will be ok. Het was zo'n ontroerend gesprek.
Ik zie dat mijn blog al erg lang is, maar ik kan gewoon amper beschrijven wat voor kracht deze jonge vrouw uitstraalt en wat voor een licht ze voor anderen is. Wij bidden in ieder geval dat het goed komt met het geld voor de reis, voor wie ook geloven in de kracht van gebed, kunnen misschien ook meebidden want ik zou zo graag zien dat ze mee ging. Voor onze veiligheid maar zeker ook omdat we haar een weekendje weg enorm gunnen.
Poeh wat een verhaal heb ik weer. Ik dacht dat dit een korte zou worden, haha misschien moet ik schrijfster worden in plaats van verloskundige want ik schrijf maar door ;)
Ik begin steeds gelukkiger te worden op deze plek. Ondanks de armoede die ik overal zie, is de liefde van de mensen echt overweldigend. Iets waar Nederlanders echt nog wel wat van zouden kunnen leren en ik dus ook.
Iedereen bedankt weer voor de leuke reacties, het maakt me echt blij als ik ze lees.
Tot de volgende blog!
Liefs Lisanne
Ps: foto's van de laatste dagen komen snel, ik verzamel ze nog ;)
-
22 April 2013 - 09:39
Arjen:
Hoi Lisanne, schrijfster worden is zo'n gek idee nog niet, je schrijft makkelijk, lekker leesbaar en inhoudelijk. En schrijven is best te combineren met welk ander vak dan ook! Benieuwd naar je volgende verslagen. Gods zegen. Arjen Vos -
22 April 2013 - 09:52
Helma :
Lieve Lisanne wat een plezier om jou verhalen te lezen je neemt ons zo een beetje mee op jouw bijzondere reis . En Michelle ja die zonnestralen daar kun jeje aan warmen we zullen bidden dat ze met jullie mee kan het weekend weg . Je bent een lieve schat Lisanne en je schrijft heel gezellig ik heb het gevoel dat ik alles zo ook een beetje meemaak dikke kus van mij en een virtuele knuffel :-) xxHelma v D Wal -
22 April 2013 - 13:37
Oma Wismeijer/zwolle:
Lieve enthousiaste Lisanne!!!
Een goed en liefdevol verslag. Ik bewaar ze dus dat wordt een lijvig boekwerk.......Leuk om zo 'mee te gaan' in jouw leven. Zeker met al die moderne middelen waar opa en ik nog steeds niet aan kunnen wennen maar met hulp van (o.a. jou!!!) zijn we aardig bezig. Gisteren waren mamma en Joline hier. Super. Joline had een schattig briefje aan ons geschreven.
Nou, je weet het misschien nog niet: maar je bed staat te koop......!!!!!!!!! wat moeten we daar nou van vinden hé?
Pieker maar niet, bij ons kun je altijd terecht!
Dag Lisanne, I love you!
Oma
-
22 April 2013 - 16:59
Matthijs & Patricia :
Beste lisanne,
Ja je maakt wat mee in een ander wereld deel en kan je nagaan je bent er pas een weekie.
Ben het wel met je eens dat wij Hollandanders (soms) een stelletje ontevreden boeren kunnen zijn , ik kijk uit naar je foto,s leuk
Hou je goed ook in rio
Groet, Matthijs -
22 April 2013 - 22:47
Lisanne W:
Het blijkt dat we verkeerd geinformeerd waren, de busreis naar Rio is geen 200 maar 50 Real dus het ziet er naar uit dat Michelle mee kan! Jeej! En de foto's zijn geupload. Op mijn facebook staan er meer :) -
23 April 2013 - 10:14
Mama:
He lieve schat, ik heb dit stukje al een paar keer gelezen. Wat kan jij mooi schrijven zeg, echt bijzonder. Ik vind het heel erg bijzonder dat je dit alles zo ervaart, en ook dat je zo geniet van de liefde en vriendschap van Michelle. Heb je een foto van haar? Op je facebook staat een foto met 2 vrouwen, wie zijn dat? Nou ik hoop je gauw weer te zien op Skype. Ik denk aan je, en bid voor je, natuurlijk. Ik ben blij dat je gelukkig bent, en je steeds meer op je plaats bent. Hoe zal God dit gaan gebruiken in je leven he? Het zal een ervaring zijn die je voor altijd meeneemt, bijzonder.. Dikke kus mam -
25 April 2013 - 15:20
Oma Wismeijer/zwolle:
Dag lieve Lisanne,
Vanuit een zonnig én warm Zwolle (21gr.C) even een levensteken. Hoe gaat-tie? Wij genieten van alle foto's die je stuurt en door mamma trouw worden doorgemaild!! De drankwinkel zette ons even aan het denken.... Maar je geniet van alles en de schattige kinderen. Wat een dotje dat jochie met lepel in zijn handje!!! Wat een tegenstelling met de weelde hier in nederland. WC's en douche: vreselijk eigenlijk, niet te begrijpen dat mensen zo moeten leven. Wat zijn wij dan van alle gemakken/luxe voorzien. Om heel dankbaar voor te zijn. Om God eens extra voor te bedanken toch??
Onze tuin is nu een plaatje. Alle blauwe potten zijn voorzien van oranje violen. Alexander en Maxima komen even kijken.....
Nederland is vervuld van de kroningsgekte. Van hoeden tot sokken, alles is oranje. Opa heeft nu ook oranje sokken aangeschaft en oma een oranje hoed mét veertje..............
Enfin, zelfs Randstad doet mee en ga ik zo even daar een oranjebittertje nuttigen. (je moet bij blijven toch?)
Dag Lisanne, een fijne dag vandaag en heel veel liefs van ons,
opa en oma -
26 April 2013 - 10:44
Fam. Crijns:
Hoi Lisanne,
Je moeder heeft ons de link naar je blog doorgestuurd, want we waren natuurlijk erg benieuwd hoe het zou zijn.Wat fijn dat het goed met je gaat in Brazilië. We hebben met interesse je verslagen gelezen en de foto's bekeken. Erg moedig van je om er zo alleen op uit te trekken, en wat fijn dat er zoveel warmte en vriendschap is. We wensen je nog vele mooie ervaringen, op een plaats waar liefde en pijn zo duidelijk samengaan. En natuurlijk hopen we op nog meer mooie verhalen.
Hartelijke groeten van Lucas, Sylvia, Jacky en Rogier
-
26 April 2013 - 14:10
Enna Pauw:
Hallo Lisanne, vandaag via de info in de CAMAil jou weblog kunnen bekijken, en met plezier jou ervaringen in Brazilie gelezen! We zijn trots op je.....! Veel liefs en de hartelijke groeten van ons uit Aalsmeer!
Hans, Nienke en Enna Pauw
-
26 April 2013 - 16:00
Ellen Dol:
Wat een heerlijk verhaal weer!
Je neemt ons gewoon even mee naar het warme Brazillie!
Want hier is het weer heel koud, 10 graden en regen, brrrrrrrrrr..........
Geniet er heerlijk van, ik weet zeker dat jij ook heel veel geeft aan al die mensen daar en aan die lieve kids!!
xxx -
26 April 2013 - 16:05
Jan & Sjoukje:
Ha Lisanne,
Gaaf om te lezen over jouw ervaringen in Brazilië!
Leuk en persoonlijk stukje!
Alle goeds gewenst en we zijn benieuwd naar nieuwe ervaringen.
Een hartelijke groet vanuit een inmiddels weer nat en koud Nederland.
Jan & Sjoukje Bos
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
