Stage voorbij betekent vakantie!
Blijf op de hoogte en volg Lisanne
13 Januari 2017 | Oeganda, Masaka
Ik heb jullie verwaarloosd. Al 11 dagen hebben jullie het zonder een blog van mij moeten doen; sorry! We waren hier zo lekker bezig, maar nu is de stage echt voorbij en beginnen wij aan onze vakantie.
Na de laatste blog zijn we gestaag verder gegaan met de diensten op de verloskamers. We dachten dat donderdag een rustige dag zou worden, maar helaas was dit niet zo. Er lag een dame die zwanger was van haar 10e kind! Ze was binnen komen lopen met 9 cm ontsluiting en haar kind lag in stuitligging. We waren erg enthousiast want we dachten dat we eindelijk een stuitbevalling gingen zien. Zelf heb ik er eentje in NL gezien. Maar het duurde maar, en het duurde maar en mevrouw had zwakke weeën. Omdat het haar 10e kind was, deden de verloskundigen daar niks aan. Het kind kwam vanzelf wel. In de kamer naast haar lag een dame die zwanger was van haar 6e kind maar niet vorderde in ontsluiting. De hele dag hebben we gewacht maar er gebeurde niks. Beide vrouwen vorderde niet in hun ontsluiting en de verloskundigen deden niks. We voelden ons zo gefrustreerd!!
Tussendoor kwam er een vrouw binnen met een hoge bloeddruk. Ze was qua zwangerschapsduur bijna uitgerekend maar had nu een complicatie. Thuis had ze een eclamptisch insult gehad, dat is een soort epileptische aanval maar dan opgewekt door de hoge bloeddruk wat het lichaam dan niet meer aan kan. Dit is erg gevaarlijk voor moeder en kind. Mevrouw werd op een verloskamer gezet maar vervolgens met haar man achtergelaten. Wij zaten alleen op de verloskamers met twee dames die pijn hadden maar die niet vorderde en een dame waarvan we geen idee hadden wat het beleid was...
Toen ging het mis. De dame met de hoge bloeddruk kreeg wederom een insult en de man schreeuwde in paniek om hulp. Wij rende de verloskamer op en Irene heeft, als de professionele verpleegster die ze is, de vrouw gelijk in stabiele zijligging gelegd om de luchtweg vrij te maken. Vervolgens kwamen de verloskundigen rustig binnen lopen, ze belde de arts en gingen een infuus klaarmaken. Wij waren met stomheid geslagen. Irene stond daar voor de vrouw te zorgen en niemand leek zich erom te bekommeren. Nadat het insult over was vonden we dat het genoeg was voor de dag en zijn naar huis gegaan. En wat denk je? Een kwartier nadat we weg waren is het kindje in stuitligging geboren... Niks is zo onvoorspelbaar als de verloskunde.
De volgende dag lag de dame wiens 6e kind het was, NOG STEEDS op de verloskamer. Ze ging voor keizersnede. De gedachte dat mevrouw nog de hele nacht daar heeft gelegen was erg moeilijk. En de dame die het insult had gehad, had die nacht een keizersnede gehad en was moeder geworden van een gezonde tweeling! Dat het een tweeling was, wisten we niet eens!
Gelukkig kwam er een dame binnen met goede weeën en goede vordering. Ik zou de bevalling gaan doen. Eline en Irene gingen naar huis omdat er verder niks te doen was. Ik heb uren naast mevrouw gezeten, met de verloskundige overlegd, met de arts overlegd en vooral gewacht. Maar aan het eind van de middag, was het zover! Mevrouw had goed persdrang! Ik had alle spullen klaar gezet, ik voelde inwendige en ja hoor; het kind kwam eraan. Ik deed een schort om, zei tegen mevrouw dat ze moest persen en toen..... werd het kind werd zonder problemen geboren. En misschien denk je nu "Waar was ze verloskundige?" Nou ik heb eigenlijk geen idee waar ze was. Ze liet de bevalling aan mij over en ik heb voor het eerst in mijn leven volledig zelfstandig en alleen een bevalling gedaan!! Toen ik het kindje bij moeder op de buik legde kreeg ik tranen in mijn ogen, het voelde als een enorme stap in mijn ontwikkeling als verloskundige! Het lijkt met duidelijk als ik zeg dat het twee dagen waren met veel diepte- en hoogtepunten.
Na het rustige weekend dachten we dat we het rustig aan zouden doen. Irene en Eline zorgde voor een vrouw waarbij wederom de bevalling niet goed vorderde. Na lang overleg werd er besloten voor een keizersnede. En wat denk je? Op het moment dat ze op tafel lag, kreeg ze persdrang en was het hoofd al zichtbaar. Jawel; het kindje is op de OK geboren. Irene en Eline waren erbij en konden hun ogen niet geloven!
Tot slot zijn we woensdag nog mee geweest op outreach naar een afgelegen dorp om daar kinderen te vaccineren. Het is een heel mooi initiatief want zo worden kinderen gevaccineerd van ouders die niet de mogelijkheid hebben om naar het ziekenhuis te komen.
Hoewel de dag heel rustig was en wij zelf geen kinderen gevaccineerd hebben, was het toch bijzonder om mee te maken.
En toen brak gisteren eigenlijk de laatste dag al aan. We konden het amper geloven, de tijd is echt heel erg snel gegaan!!! We hebben afscheid genomen van de lieve verloskundigen in het ziekenhuis en van de lieve mensen die voor ons gezorgd hebben op het terrein waar we sliepen. Het onderzoeksproject is hier met een dikke 9,8 beoordeeld, dus nu hoeven we alleen nog een paar dingen in Nederland in te leveren. Hopelijk kunnen we over een paar weken de minor als geheel ook goed afsluiten.
Vandaag zijn we aangekomen op onze vakantiebestemming; Villa Katwe. Wat een paradijsje!! Een prachtig appartement en een prachtige locatie die uitkijkt over de stad Masaka. Vanaf nu is het alleen maar relaxen! Komende zondag gaan we zelfs op safari!! Ik kan echt niet wachten!!!
Bedankt als je deze blog hebt gelezen! Nog een week en dan ben ik weer in het koude Nederland. Voor ik weg ga zal ik vast nog een blog schrijven over de safari ;) In ieder geval sterkte gewenst met de kou!
Liefs Lisanne
-
13 Januari 2017 - 17:34
Sanderijn:
Hi lisanne,
Wat onwijs leuk om steeds je blogs te lezen, je zal ontzettend gegroeid zijn in je vak, helemaal daar het er in dit soort landen toch "pre-historisch" eraan toe gaat wordt je soort in het diepe gegooid.
Dit makt je zoveel sterker voor hier!!
Heel gaaf om te zien en geniet nu maar van de welverdiende vakantie!!
Liefs!
-
13 Januari 2017 - 22:37
Judith En Opa:
Wat een leuk reisverslag lisanne en dat je zelf een bevaling hebt gedaan knap hoor.
Opa is super trots op je en opa zegt bij deze je bent geslaagt met een 10.
Verders wensen we je nog een hele fijne safari tocht toe en geniet nog van het heerlijke weer daar want hier in nederland is het erg koud.
Heel veel liefs van ons xx -
13 Januari 2017 - 23:36
Evert:
Lieve Lisanne,
wat een mooie verhalen toch weer, en wat een prachtige foto's. Ik voel nu dat ik je echt mis. Ik ben ontzettend trots op je, net als je moeder. Fijn dat je deze stage hebt kunnen doen, en wat is het toch snel gegaan he?
Heel veel plezier in je laatste weekje Oeganda!
Liefs papa -
14 Januari 2017 - 10:17
Jaap:
wat een mooi verhaal,en nu maar hopen dat er goed naar jullie gekeken is en dat jullie ook veel kennis hebben kunnen overdragen aan de artsen daar dan heeft het dubbele waarde jullie stage,ik ben elke keer weer dankbaar dat mijn wieg in Nederland heeft gestaan,je moet er toch niet aan denken dat je als man naast staat en dan geen goede hulp geboden word aan je vrouw.
Geniet heerlijk van je vakantie,pas goed op jullie zelf want je kent Oeganda nu een heel klein beetje,en weet dus dat je daar niet ziek moet worden,ik ben trots op je dat je de stage hebt gedaan,heb al eens tegen je gezegd dat je als je over je vak praat je begint te glimlachen dat heb je nodig om goede zorg te kunnen geven aan hopelijk vele baby,s die ter wereld mag helpen maar ook om met een bemoedigende glimlach moeder bij te staan.
Nogmaals geniet nog even van het mooie land en het avontuur!
Jaap en Jopie Mosselman
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley