Happy new year vanuit Oeganda!
Blijf op de hoogte en volg Lisanne
04 Januari 2017 | Oeganda, Masaka
Dag lieve mensen!
Het is alweer een week geleden dat ik een vrij heftige blog heb geschreven. Het werd dus weer eens tijd voor een update. Jullie vragen je vast af; waar is Lisanne mee bezig? Nou eigenlijk ben ik bezig met genieten! En oja: HAPPY NEW YEAR!!!
Sinds de heftige paar dagen vorige week (zie vorige blog), is de rest van de tijd eigenlijk heel leuk en ontspannen geweest. Op donderdag werd Eline overvallen door een hevige verkoudheid en voelde zij zich niet lekker. Samen met Irene ben ik naar de verloskamers gegaan en wij konden gelijk aan de bak! Irene ging naar het spreekuur terwijl ik mee ging naar een keizersnede en daarna een vaginale baring heb gedaan. Dat was even flink zweten maar wel interessant. We hadden de dagen ervoor natuurlijk veel meegemaakt. Het kindje dat zo ziek was op woensdag, was helaas zoals verwacht op donderdag overleden. Ik had eigenlijk verwacht dat ik het moeilijk zou vinden om weer aan het werk te gaan, maar toen ik eenmaal weer bezig was vond ik het ook wel weer fijn.
Tijdens de keizersnede schrok ik wel weer even. Het kindje ademde niet en de verloskundige begon weer op haar manier te reanimeren. Zoals ik vertelde in de vorige blog ging het ook dit keer weer volledig anders dan ik heb geleerd. We zijn een kwartier bezig geweest met de reanimatie en ook ik mocht het een aantal keer overnemen. Gelukkig trok het kindje bij en deed ze het goed! Ik was wel even bang dat we twee dagen achter elkaar een kindje zouden zien overlijden, gelukkig was dit niet het geval!
Vers uit de keizersnede, mocht ik gelijk aanhaken bij een baring. Het ging erg snel en ik trok mijn handschoenen al aan omdat ik dacht dat het kind al snel zou komen. De verloskundige gaf mij de leiding dus ik wilde mevrouw laten persen. Toch kon de verloskundige dit moeilijk loslaten. Dit is natuurlijk wel begrijpelijk aangezien zij ook hun eigen manier van werken hebben. Echter, ik kon haar beredenering niet volgen. Ze zei dat het kindje niet door het bekken heen zou passen omdat het een wat groter kind was dus ze wilde de arts erbij roepen. Ik stond er vol ongeloof bij, ik wist zeker dat met een paar goede weeën het kindje er zou zijn. Ik riep Irene erbij die inmiddels klaar was bij het spreekuur. Het is gewoon fijn om elkaar dan even te hebben en in het Nederlands wat dingen door te spreken: “Mis ik iets?” en “Wat denk jij?”. Al snel kwam de arts en na een kort inwendig onderzoek zei ook hij dat het niet ging passen; ik snapte er niks van! Hij wilde zelfs een knip zetten om meer ruimte te maken! Kijk, ik ben heel meegaand en wil hier heel graag leren. Ik kan ook meestal de werkwijze hier wel volgen en snappen, maar dit snapte ik gewoon niet! De arts liep even weg om de schaar te pakken, op dat moment dacht ik ‘het is nu of nooit’! Ik riep tegen mevrouw dat ze moest persen en ja hoor; daar was het kind! De verloskundige keek me blij aan en zei: “Goed gedaan!!”. Ondanks dat ik het even moeilijk vond om mijn mond te houden, was het achteraf een mooi en leerzaam moment. Ik wil ook met dit verhaal absoluut niet zeggen dat wij meer kunnen dan de mensen hier. Ik denk dat wij wat meer ‘Hollands glorie’ kindjes gewend zijn in vergelijking met de vaak kleinere kindjes hier. Ach, op zo’n dienst als donderdag kunnen we van elkaar leren, dat is ook bijzonder! In de middag mocht ook Irene aan de bak en heb ik haar mogen assisteren bij de bevalling. Ook hier was de werkwijze van de verloskundige ons niet helemaal duidelijk. Bij deze bevalling besloten we echter om een stapje naar achteren te doen om te zien wat de verloskundige nu precies wilde en deed. Het is dus soms een stapje vooruit en een stapje achteruit.
Verder is het eigenlijk heel rustig geweest! Vrijdag hebben Irene en ik 8 interviews gedaan voor ons onderzoek en het weekend hebben we lekker relaxed aan gedaan. We gaan steeds vaker met de boda-boda naar de stad zodat we daar lekker kunnen ontspannen bij een café. Zaterdag was het natuurlijk ook oud en nieuw! Bij deze wens ik iedereen nog een mooi 2017 toe! Wij hebben het hier met z’n drietjes bij het huisje gevierd want ’s avonds in het donker terugrijden vonden we niet zo’n fijn idee (en onze achterban ook niet). We hebben het heel gezellig gehad en hebben lekker een muziekje gedraaid en een biertje gedronken.
Tot slot is het deze week eigenlijk net zo rustig gebleven. Er waren overdag geen bevallingen dus we keken mee met een aantal controles en hebben verder lekker gerelaxed bij het huisje. Vandaag zijn we zelfs naar de Banda Lodge in Masaka gegaan (voor wie het leuk vind om op te zoeken) en hebben we de hele dag gezwommen! Ach een dagje de toerist uithangen mag ook wel toch?
De tijd gaat ook erg snel; we zijn al op de helft! De laatste helft zal erg snel gaan. Volgende week vrijdag gaan we al naar de B&B genaamd Villa Katwe en volgende week zondag gaan we op safari! Dat is echt een vakantie weekje :) Ik kan echt niet wachten om olifanten te zien!!!!!!!
We zijn benieuwd of we het deze en volgende week nog druk gaan krijgen. Wij maken in ieder geval elke dag weer nieuwe dingen mee. Zo hebben we apen gevonden op ons terrein!!!! Jawel; APEN! We waren helemaal extatisch! Het is echt wel heel bijzonder om ze in het wild te zien en als je ze eenmaal ziet dan zie je ze ook echt overal. Ze zitten in de bomen aan de rand van het terrein en ze lopen over de muren heen. We hebben geprobeerd wat foto’s te maken. De mensen hier op het terrein moeten vast gedacht hebben; “die zijn niet goed bij hun hoofd…”. Maar wat zou het; de eerste apen zijn gespot! Daarnaast weten we nu dat we ons afval op een hoop gooien achterop het terrein zodat het verbrand kan worden, hebben we een ontsnapt varken gezien, hebben we een leguaan met een blauw hoofd gezien en een soort toekan. Echt een
hele mooie beestebende hier!
Leuk als je weer deze blog hebt gelezen! Als je in Nederland bent dan wens ik je veel sterkte met de kou :)
Tot snel!
Liefs Lisanne
Ps: ik heb lekker veel foto's toegevoegd zodat jullie een beetje mee kunnen spieken met onze avonturen :)
Het is alweer een week geleden dat ik een vrij heftige blog heb geschreven. Het werd dus weer eens tijd voor een update. Jullie vragen je vast af; waar is Lisanne mee bezig? Nou eigenlijk ben ik bezig met genieten! En oja: HAPPY NEW YEAR!!!
Sinds de heftige paar dagen vorige week (zie vorige blog), is de rest van de tijd eigenlijk heel leuk en ontspannen geweest. Op donderdag werd Eline overvallen door een hevige verkoudheid en voelde zij zich niet lekker. Samen met Irene ben ik naar de verloskamers gegaan en wij konden gelijk aan de bak! Irene ging naar het spreekuur terwijl ik mee ging naar een keizersnede en daarna een vaginale baring heb gedaan. Dat was even flink zweten maar wel interessant. We hadden de dagen ervoor natuurlijk veel meegemaakt. Het kindje dat zo ziek was op woensdag, was helaas zoals verwacht op donderdag overleden. Ik had eigenlijk verwacht dat ik het moeilijk zou vinden om weer aan het werk te gaan, maar toen ik eenmaal weer bezig was vond ik het ook wel weer fijn.
Tijdens de keizersnede schrok ik wel weer even. Het kindje ademde niet en de verloskundige begon weer op haar manier te reanimeren. Zoals ik vertelde in de vorige blog ging het ook dit keer weer volledig anders dan ik heb geleerd. We zijn een kwartier bezig geweest met de reanimatie en ook ik mocht het een aantal keer overnemen. Gelukkig trok het kindje bij en deed ze het goed! Ik was wel even bang dat we twee dagen achter elkaar een kindje zouden zien overlijden, gelukkig was dit niet het geval!
Vers uit de keizersnede, mocht ik gelijk aanhaken bij een baring. Het ging erg snel en ik trok mijn handschoenen al aan omdat ik dacht dat het kind al snel zou komen. De verloskundige gaf mij de leiding dus ik wilde mevrouw laten persen. Toch kon de verloskundige dit moeilijk loslaten. Dit is natuurlijk wel begrijpelijk aangezien zij ook hun eigen manier van werken hebben. Echter, ik kon haar beredenering niet volgen. Ze zei dat het kindje niet door het bekken heen zou passen omdat het een wat groter kind was dus ze wilde de arts erbij roepen. Ik stond er vol ongeloof bij, ik wist zeker dat met een paar goede weeën het kindje er zou zijn. Ik riep Irene erbij die inmiddels klaar was bij het spreekuur. Het is gewoon fijn om elkaar dan even te hebben en in het Nederlands wat dingen door te spreken: “Mis ik iets?” en “Wat denk jij?”. Al snel kwam de arts en na een kort inwendig onderzoek zei ook hij dat het niet ging passen; ik snapte er niks van! Hij wilde zelfs een knip zetten om meer ruimte te maken! Kijk, ik ben heel meegaand en wil hier heel graag leren. Ik kan ook meestal de werkwijze hier wel volgen en snappen, maar dit snapte ik gewoon niet! De arts liep even weg om de schaar te pakken, op dat moment dacht ik ‘het is nu of nooit’! Ik riep tegen mevrouw dat ze moest persen en ja hoor; daar was het kind! De verloskundige keek me blij aan en zei: “Goed gedaan!!”. Ondanks dat ik het even moeilijk vond om mijn mond te houden, was het achteraf een mooi en leerzaam moment. Ik wil ook met dit verhaal absoluut niet zeggen dat wij meer kunnen dan de mensen hier. Ik denk dat wij wat meer ‘Hollands glorie’ kindjes gewend zijn in vergelijking met de vaak kleinere kindjes hier. Ach, op zo’n dienst als donderdag kunnen we van elkaar leren, dat is ook bijzonder! In de middag mocht ook Irene aan de bak en heb ik haar mogen assisteren bij de bevalling. Ook hier was de werkwijze van de verloskundige ons niet helemaal duidelijk. Bij deze bevalling besloten we echter om een stapje naar achteren te doen om te zien wat de verloskundige nu precies wilde en deed. Het is dus soms een stapje vooruit en een stapje achteruit.
Verder is het eigenlijk heel rustig geweest! Vrijdag hebben Irene en ik 8 interviews gedaan voor ons onderzoek en het weekend hebben we lekker relaxed aan gedaan. We gaan steeds vaker met de boda-boda naar de stad zodat we daar lekker kunnen ontspannen bij een café. Zaterdag was het natuurlijk ook oud en nieuw! Bij deze wens ik iedereen nog een mooi 2017 toe! Wij hebben het hier met z’n drietjes bij het huisje gevierd want ’s avonds in het donker terugrijden vonden we niet zo’n fijn idee (en onze achterban ook niet). We hebben het heel gezellig gehad en hebben lekker een muziekje gedraaid en een biertje gedronken.
Tot slot is het deze week eigenlijk net zo rustig gebleven. Er waren overdag geen bevallingen dus we keken mee met een aantal controles en hebben verder lekker gerelaxed bij het huisje. Vandaag zijn we zelfs naar de Banda Lodge in Masaka gegaan (voor wie het leuk vind om op te zoeken) en hebben we de hele dag gezwommen! Ach een dagje de toerist uithangen mag ook wel toch?
De tijd gaat ook erg snel; we zijn al op de helft! De laatste helft zal erg snel gaan. Volgende week vrijdag gaan we al naar de B&B genaamd Villa Katwe en volgende week zondag gaan we op safari! Dat is echt een vakantie weekje :) Ik kan echt niet wachten om olifanten te zien!!!!!!!
We zijn benieuwd of we het deze en volgende week nog druk gaan krijgen. Wij maken in ieder geval elke dag weer nieuwe dingen mee. Zo hebben we apen gevonden op ons terrein!!!! Jawel; APEN! We waren helemaal extatisch! Het is echt wel heel bijzonder om ze in het wild te zien en als je ze eenmaal ziet dan zie je ze ook echt overal. Ze zitten in de bomen aan de rand van het terrein en ze lopen over de muren heen. We hebben geprobeerd wat foto’s te maken. De mensen hier op het terrein moeten vast gedacht hebben; “die zijn niet goed bij hun hoofd…”. Maar wat zou het; de eerste apen zijn gespot! Daarnaast weten we nu dat we ons afval op een hoop gooien achterop het terrein zodat het verbrand kan worden, hebben we een ontsnapt varken gezien, hebben we een leguaan met een blauw hoofd gezien en een soort toekan. Echt een
hele mooie beestebende hier!
Leuk als je weer deze blog hebt gelezen! Als je in Nederland bent dan wens ik je veel sterkte met de kou :)
Tot snel!
Liefs Lisanne
Ps: ik heb lekker veel foto's toegevoegd zodat jullie een beetje mee kunnen spieken met onze avonturen :)
-
04 Januari 2017 - 17:52
Matthijs &patricia:
gaaf dat je op safari gaat , gelukkig nieuwjaar van ons
groet, matthijs en patricia en de kids -
04 Januari 2017 - 18:12
Nori:
Lieve lisanne en collegae,
Ik smul van je verhalen en het komt me allemaal erg bekend voor !
en wat leuk dat je naar Villa Katwe gaat. WIl je ze daar de groeten doen ? Wij gingen op zondagmorgen 100 meter naar beneden bij Villa Katwe naar de gospelmis, een erg mooie belevenis en het gaat de hele dag door . En vlakbij op loopafstand is een groot hotel genaamd Brovad waar je lekker kunt zwemmen. Je zou nog een dag van daaruit kunnen gaan kijken op het land van Kim Vogel of in haar ondervoedingskliniekje , Robin of Whycliff van Katwe weten het nr van Kim en weten ook wel een goede chauffeur, Kyotera is half uur van Masaka .....maar misschien past het niet in de plannen en de safari ...ga je naar Murchison Falls ? Ben erg benieuwd naar je onderzoek en naar nog meer verhalen , fijne tijd nog en goede reis terug en misschien kunnen we wat afspreken als je terug bent , geniet nog maar lekker van dit prachtig mooie land met lieve mensen. -
04 Januari 2017 - 19:12
Ton Wismeijer-van Vliet:
Dag lieve schat!!
Jij ook een gezegend 2017 toegewenst en dat al jouw 'dromen' mogen uitkomen!!
Jij in de warmte, hier sneeuwkoud maar t is comfortabel in huis!! Mam komt as weekend logeren....heeeeerlijk, moeder en dochter! Krijg jij straks ook met jouw mam!
Ik heb het fijn gehad rondom Kerst. Eerst hier de sing-in waarin ik met piano een groot aandeel had. Eerste kerstdag hier en tweede kerstdag met Arno en aanhang naar Amstelveen waar jouw lieve pa en ma een kostelijk kerstdiner hadden bereid. Toppy!!
Met oud-en-nieuw weer de verschrikkelijk herrie maar wel mooi vuurwerk!
Voor 70.000.000 de lucht in gegaan....Als dat nu eens naar datgene kon worden gegeven waar het zo hard nodig is, dan zou de wereld er stukken beter uitzien.
Dag lieverdje, het ga jou en collega's weer goed de komende tijd! Straks heerlijk naar de olifanten, wow!!
Lieve groet van
OMA uit Zwolle
V
-
04 Januari 2017 - 23:13
Elise:
Hoi lieverd,
Heerlijk om weer zo'n heel verslag van je te lezen. Meeste wist ik al natuurlijk, maar toch bijzonder hoor. Ik had nog niet alle foto's gezien. Leuk die apen. Ik ben heel erg trots op je. Nog 1 weekje, en dan nog heerlijk vakantie. Mooi vooruitzicht.
Nog lekker genieten. Het is een mooie reis om later in je leven op terug te kijken.
Dikke kus mam -
06 Januari 2017 - 17:26
Jaap:
Dag dappere vrouwen in het verre land,ik ben er destijds met John Buijs geweest,wilde ook eens in de keuken kijken van een andere hulporganisatie als Dorcas,had aan John gevraagd als je naar een veilig land gaat mag ik een keer mee?
Nou dat heb ik geweten....zeer onveilige weken,heel wijs dat jullie alleen overdag rijden,wij mochten zelf niet eens rijden van ZOA waar John voor aan het werk was.
Dat zullen jullie ook wel hebben,alles wat logisch is is daar beslist anders,dat is me steeds bij gebleven van die reis,ik kon het niet aanzien dat de mensen voor 1 dollar per dag aan het werken waren,ik zei tegen John ik koop een tractor,waarop John zei helemaal niet deze mensen zijn blij met hun dollar als jij een tractor koopt hebben ze weer geen werk meer...........
Ik hoop dat jullie dezelfde ervaringen zullen hebben,en ik hoop dat jullie dat gevoel nooit meer kwijt raken als we in Nederland mopperen over volstrekt onbelangrijke materiele zaken.
IK wens jullie nog een hele goede tijd,leer veel geniet veel,en ja pas op jullie zelf!
Maar ik ben trost op jullie dat jullie dit avontuur zijn aagegaan.
Met vriendelijke groet,
jaap Mosselman.p.s. Zou ik haast vergeten,jullie ook een gezond 2017 teogewenst,met allen die jullie lief en dierbaar zijn.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
